Þetta finnst mér fallegt. Það er einhver værð falin í því að horfa á þessar myndir. Ég þarf svo sannarlega á því að halda að róa mig aðeins niður og taka mér tíma í að hugsa og skipuleggja öll verkefnin sem ég er með á könnunni i augnablikinu. Vona að ef ég stari nógu lengi á þessar myndir, þá muni allt endurraðast og komast á hreint.
Jájá, Sigurdís vildi víst fá að vita hvað væri að frétta en í staðinn ákvað ég að gera mjög ómerkilega breytingu á einum bol sem fékk að fylgja mér til Ítalíu.
Það sem ég sakna spegla sem eru með beinar hliðar!
Ég keypti hann í sumar og það gæti verið að ég hafi ofnotað hann aðeins eins og mér hættir til að gera við flíkur sem eru þægilegar og passa við allt. Fyrsta mánuðinn hérna hélt ég uppteknum hætti og fór í hann hvenær sem hann var hreinn en svo gerðist óhappið...
Ég lá uppi í rúmi í mestsu makindum og var að háma í mig súkkulaði og horfa á eitthvað spennandi (ekki Teen Wolf, ég sver..). Ég hlýt að hafa verið aðeins of heltekin af þættinum því þegar ég skipti bolnum út fyrir náttföt sá ég að það var kominn þessi líka fallegi súkkulaðiblettur framan á hann.
Ég er örugglega búinn að setja bolinn í þvott svona fjórum sinnum síðan bletturinn kom en hann er ekkert á leiðinni í burtu. Bolurinn hefur því legið ósnertur ofan í skúffu síðustu mánuði og ég var eiginlega búin að gleyma því að ég hefði nokkurn tímann átt hann, hvað þá notað hann óæskilega mikið.
Ég rakst svo á hann í kvöld í þrifnaðaræðinu mínu og ákvað að þetta gengi ekki lengur. Ég var því djörf og klippti bara blettinn af og bjó til nýjan fald. Svo kláraði ég að ryksuga.
Ég held að þetta ferli hafi tekið svona um fimm mínútur. Kannski aðeins lengur ef ég reikna myndatökuna með.
Nennti ekki að skipta um buxur, eh
Málið með mig er að mér er nokkurn veginn sama hvernig saumarnir á þeim fötum sem ég sauma fyrir sjálfa mig líta út.. Hins vegar þegar ég er að sauma fyrir aðra, þá sver ég að það fyrirfinnast ekki beinni saumar! Það er því augljóst að ég hafði ekki beint metnaðinn í að gera faldinn fullkominn en hey, hver tekur eftir því? (tjah, fyrir utan mömmu kannski.. og já, núna líka þeir sem lesa þetta, heh).
Vanda mig kannski betur í framtíðinni og þegar ég tek ekki óvænt saumastopp með ryksuguna í annarri hendi.
.. og þá er ég búin að eyða óþarflega mörgum orðum í mjög ómerkilega breytingu, en oh well bara.
Þessi færsla er full af svigum og ruglingslegu orðalagi - get þakkað yfirvofandi prófum og skólaálagi fyrir það.. (og kannski smá metnaðarleysi).
Ég elska shuffle. Nei, virkilega. Elska það.
Það er bara eitthvað svo þægilegt að ganga heim úr skólanum í leiðindaveðri, dúðaður í allt prjónadótið sem mamma sendi mann með út í heiminn, með heyrnartól á eyrunum og ipod í vasanum.
Mér finnst undarlega gaman að skella á shuffle og klæða mig svo vandlega í vettlingana þannig að ég mun ekki nenna að fara úr þeim til þess að skipta um lag. Smá áhætta en yfirleitt endar það vel.
Þegar ég var nýbyrjuð í framhaldsskóla og komin með fartölvu, þá var ég fastagestur á síðunni Daytrotter. Stjórnendur síðunnar fengu til sín hljómsveitir, oft lítið þekktar, sem spiluðu þrjú til fjögur lög live í stúdíói og svo var þessum upptökum skellt á netið þaðan sem allir gátu downloadað þeim ókeypis. Það sem var best við síðuna var það að maður kynntist alls konar hljómsveitum og fékk líka oft að heyra þekktar hljómsveitir taka lögin sín á nýjan hátt.
Daytrotter átti þátt í því að kynna mig m.a. fyrir Fleet Foxes (sú kynning skilaði af sér nærri því þráhyggjulegri hlustun, einu tattúi og kom mér í gegnum heilt sumar af hótelherbergisþrifum), Illinois (sem er ómögulegt að finna á netinu vegna óheppilegs nafns), Barcelona (líka frekar óheppilegt nafn), Cage the Elephant (fullkomin keyrslutónlist), Mieka Pauley (sem, hreinskilnislega, er auðvelt að fá leið á), Sixto Rodriguez (sem á eiginlega skilið sína eigin bloggfærslu - kannski einhvern daginn) og William Elliott Whitmore (sem er ein af ólíklegustu ástunum í lífi mínu).
Þar sem hver hljómsveit tók bara upp þrjú eða fjögur lög hjá Daytrotter og ég var mjög virk í að downloada hinum ýmsu lögum frá þeim, þá eru mörg lög í itunes hjá mér sem ég annað hvort kannast ekki við eða eru með hljómsveitum og listamönnum sem ég er hreinlega búin að gleyma (þó að ég hafi hlustað á þau stanslaust í nokkurn tíma fyrir sex árum).
Og þá erum við aftur komin að ástæðunni fyrir því að ég elska shuffle. Ég á það til að staðna í lagavali - hlusta á eina plötu aftur og aftur í nokkrar vikur og fá svo algert ógeð á henni. Þá er fínt að setja á shuffle því það er smá eins og að uppgötva ný lög sem eru þó þægilega kunnugleg eða vekja jafnvel upp ákveðnar minningar. Ég hef ekki verið jafn dugleg upp á síðkastið að finna mér nýja tónlist að hlusta á - aðallega vegna þess að tímaleysi háir mér þessa dagana. Því finnst mér fullkomið að geta ýtt á shuffle og fengið straum af góðri og gleymdri tónlist beint í eyrun.
Ég ætla að skilja ykkur eftir með þrjú af þessum gleymdu lögum og kveðju frá nostalgískri Sólrúnu.
P.s. Daytrotter byrjaði að rukka ársgjald þegar ég átti ekki kreditkort þannig að ég hætti að nota síðuna. Þyrfti kannski að endurskoða það?
Í skólanum er ég í tímum sem heita Methodology. Þessir tímar ganga nokkurn veginn út á það að kenna okkur að rannsaka innblástur og hugmyndir á bak við fatalínurnar sem við munum svo koma til með að hanna. Okkur er kennt að þróa hugmyndirnar og að fara dýpra í hlutina með því að rannsaka þá enn frekar. Hingað til hefur það þýtt rosa mikið af moodboards en núna eftir jól höfum við einnig verið að vinna að því að búa til hugmyndabók. Við fengum þrjú þemu til þess að velja úr um og svo fólst verkefnið í því að þróa þessa hugmynd nánar út frá okkar sjónarhorni. Ég valdi pureness eða hreinleika og þar sem ég valdi þetta fyrir jól og var farin að sakna íslenska vatnsins og loftsins alvarlega, þá ákvað ég að þróa það yfir í hreinleika íslensku náttúrunnar.
Ég hef haft mjög gaman af því að finna myndir af landslagi og að tengja þær yfir í myndir af t.d. fötum, byggingum, glerbrotum, skartgripum, dýrum og konum. Kennarinn minn er frekar hrifin af þessum tengingum hjá mér og segir að sýnin mín sé mjög sterk og norræn haha.. Hún trúir því líka stundum ekki að það sé í alvörunni byggð á Íslandi því henni finnst landslagið tilheyra annarri plánetu. Smá asnalegt hvað ég verð stundum kjánalega stolt af þessari litlu eyju..
Alla vega, hér eru nokkrar tengingar. Ég tek kannski nokkrar myndir af bókinni minni þegar hún verður tilbúin og skelli hingað inn - held að það verði smá skemmtilegt að sýna myndir af listrænu naglalakksslettunum mínum og rjúpunum sem ég klippti út úr bæklingi frá Wow Air.
Ég var hins vegar frekar hugmyndasnauð um nákvæmlega hvað ég ætti að blogga þannig að eins og svo oft áður, þá fletti ég í gegnum möppu í tölvunni minni sem inniheldur alltof mikið af myndum sem mér hefur á einhverjum tímapunkti fundist fallegar, sniðugar, fyndnar eða asnalegar. Og hvað haldið þið að ég hafi fundið grafið á milli mynda af fallegum peysum og screenshots úr The Fall? Jújú, þetta meistaraverk eftir sjálfa mig:
Það var nefnilega frekar lítið að gera einn daginn í vinnunni í sumar og ég var nýbúin að klára bæði bók og nesti. Þá fékk ég þá frábæru hugmynd að taka þessa fínu mynd af Magdalenu Frackowiac og teikna mjóar neonlitaðar línur í kringum alla skugga og andlitsdrætti. Í nafni hreinskilni þá skal ég viðurkenna að þetta tók langan tíma en það er allt í lagi af því að það gaf mér tækifæri til þess að hlusta á nokkra klukkutíma í viðbót af þessu. Þegar verkinu var svo loksins lokið hlýt ég að hafa verið komin í eitthvað undarlegt skap af því að á þessum tímapunkti fannst mér ekkert meika meira sens en að skella upprunalegu myndinni og svo lagfæringunum mínum saman í eitt sætt gif.
Ég veit að þetta er ekki beint jólalegasta mynd í heimi en samt er eitthvað við neon-blikkið sem minnir mig á jólaseríurnar sem eru í uppáhaldi hjá Ítölum.. þeir kjósa nefnilega nær eingöngu blikkandi partýseríur sem eru farnar að valda mér höfuðverkjum. Hlakka til að sjá friðsamlegu ljósin á Íslandi!
..ég held ég skilji þetta bara hljóðlega eftir hérna og vona að mér finnist ennþá jafn fyndið á morgun að ég hafi sett þetta á bloggið mitt. Ciao!
Ég er mjög slæm með það að fresta hlutum. Núna bíður til dæmis heilt fjall af heimavinnu þess að ég sinni því en í staðinn fyrir að byrja klifið, þá finnst mér þetta vera upplagður tími til þess að endurlífga bloggið mitt. Þannig að hér erum við.
Um daginn var ég, eins og svo oft áður, á ferð um borgina að leita að hlutum sem ég þarf að nota í skólanum. Í þetta skiptið beindist leitin að ákveðinni gerð af pennum sem var nauðsynlegt að eignast fyrir kennslustund daginn eftir. Ég hélt því út í kuldann þegar skólanum var lokið þennan dag með úlpuna rennda upp í háls, hökuna keyrða ofan í trefilinn og þunga skólatöskuna á öxlinni. Eftir að hafa gengið marga kílómetra og fengið þau svör um að pennarnir væru uppseldir (eða þannig túlkaði ég alla vega handapatið) í hverri búðinni á fætur annarri, þá kláraðist þolinmæðin mín. Ég ákvað því að streitast á móti vindinum og halda heim á leið.
Ég var ekki komin langt þegar ég rakst á þessi orð:
Mér fannst smá kaldhæðnislegt að sjá þessi skilaboð, svona í ljósi þess að ég hef varla gert neitt annað en að upplifa eitthvað nýtt síðan ég flutti hingað. Eftir nokkurra mínútna göngu var ég þó búin að íhuga þetta betur. Ég er algjörlega komin inn í fasta rútínu sem breytist lítið á milli daga. Þar með eru upplifanirnar ekki lengur nýjar, heldur orðnar hversdagslegar. Það er orðið svo venjulegt að upplifa þessa ólíku menningu hér að hún hefur ekki jafn mikil áhrif á mig og hún gerði í upphafi.
Hvert er ég að fara með þessu? Jú, þið eruð að fara að komast að því.
Á sama tíma og þessar hugsanir voru á sveimi í kollinum á mér, kom sérlega andstyggilegur vindgustur og smeygði sér beint að hálsinum mínum. Ég rak augun í einn af fatasölustöndunum sem eru hér út um allt, bölvaði vindinum í huganum og fór beinustu leið og keypti mér rúllukragabol.
Ég er ekki viss um að þið gerið ykkur almennilega grein fyrir því hversu stórt mál þetta er fyrir mig.. alla vega ekki þau ykkar sem hafa ekki þurft að hlusta á mig flytja mjög nákvæma og vel ígrundaða hatursræðu sem beinist að rúllukrögum. Mér líður smá eins og ég sé búin að svíkja allt sem ég trúi á, en á sama tíma er mér eiginlega alveg sama af því að í augnablikinu er mér þægilega hlýtt á hálsinum - tilfinning sem ég er ekki alveg búin að venjast ennþá.
Þessi sjálfsmynd sýnir greinilega að ég er enn á varðbergi gagnvart því að rúllukraginn muni á einhverjum tímapunkti reyna að kyrkja mig en þetta er allt saman að koma og ég hef fulla trú á því að við munum verða bestu vinir. Ég er jafnvel að íhuga það að bjóða honum með heim til Íslands um jólin en ekki segja honum frá því - ég vil að það komi á óvart.
Ég vissi um leið og ég kom inn í kennslustofuna til þess að fara í minn fyrsta photoshop tíma að þessi áfangi myndi seint komast í uppáhald. Nú þegar þremur kennslustundum er lokið, veit ég að ég á eftir að þurfa að vinna vel að því að ná árangri í þessu forriti því kunnáttan á það er vel utan við mitt þekkingarsvið.. sem og flest annað sem tengist tölvum/tækni, heh.
Það er varla hægt að segja að ég sé stolt af þessari klippimynd minni en þar sem markmiðið með þessu bloggi er aðallega að halda yfirlit yfir innblásturinn minn, verkefnin mín og framfarir, þá finnst mér að þessi mynd eigi rétt á að kúra hér.
Annars er ég stoltust af því að hafa náð að klára þetta af því að (og nú fá tölvuhæfir einstaklingar góðfúslegt leyfi mitt til þess að hnussa) það var frekar flókið að klippa allar þessar myndir út og raða þeim upp þannig að þær fóru ekki í taugarnar á mér.. og auðvitað náði ég að misreikna staðsetninguna á hverri mynd svo gríðarlega að það mætti halda að ég hefði verið að gera þetta að loknum nokkrum tekílaskotum en ekki á mánudagsmorgni með dyggri aðstoð frá kanilkaffinu mínu.
Í lok áfangans mun ég svo skoða þessa bloggfærslu mína og hlæja að því hversu léleg í photoshop ég var til að byrja með.. right? Jújú, það mun pottþétt gerast - sé fram á gífurlegar framfarir! Stórir draumar og allt það.
Það er afbragðsgott að hlusta á þetta lag fyrir svefninn.. Vandamálið er samt að ein hlustun breytist í tvær, tvær breytast í þrjár, þrjár í fjórar.. Niðurstaðan er sú að svefntímanum er stöðugt seinkað en mér er samt eiginlega sama - Nick Cave hefur þau áhrif.
Ég veit ekki hvort það hefur farið framhjá einhverjum, en síðasta miðvikudag upplifði ég eitt það magnaðasta sem ég hef nokkurn tímann upplifað; tónleika með Arctic Monkeys.
Til að koma mér í rétt og rokkað hugarástand fyrir tónleikana, ákvað ég að skreyta mig með þessari lærakeðju. Ég hafði þó sem betur fer vit á því að fara ekki með hana á tónleikana af því að ef ég hefði gert það, þá væri hún núna týnd að eilífu! Þvílík dásemdarsturlun sem þetta var!
Alla vega, ég bjó til þessa keðju einhvern tímann síðasta vetur en hafði bara notað hana einu sinni af því að það virtist aldrei vera hentugt tækifæri til þess að spóka sig um með hana. Mér finnst líka varla þóknanlegt að nota hana við stuttbuxur af því að þá sést í teygjuna og það hitti þannig á að þegar ég var nýbúin að búa hana til, þá fór ég á langt stuttbuxnaskeið. Á eftir því fylgdi svo gallabuxnaskeiðið mitt þannig að hún var líka lítið notuð þá. Einhvern veginn datt mér samt í hug að stinga henni ofan í ferðatöskuna mína á síðustu stundu þegar ég pakkaði fyrir Ítalíu.
Það var frekar einfalt að gera hana og ef ég kemst allt í einu upp á lag með að nota hana, þá bý ég kannski til fleiri afbrigði. Það mun þó ekki gerast fyrr en um jólin af því að keðjupokinn minn var of þungur fyrir reglugerðir flugfélaga um töskuþyngsl..
Dóra bjó til myndband sem fangar stemninguna á tónleikunum fullkomlega, hér
Langar aftur! Af hverju er Alex Turner svona heillandi?! ;)
Ég eyddi deginum í að ferðast um Mílanó þvera og endilanga til þess að elta uppi hluti á afskaplega löngum innkaupalista. Maður hefði haldið að það ætti ekki að vera svo erfitt að finna nokkrar gerðir af pappír í pappírsbúð eða reglustiku sem notuð er við að teikna snið í saumabúð en það var víst einhver mánudagur í öllum í dag (og ég tel sjálfa mig með í því).
Þótt ég hafi fundið fátt annað á þessu vappi mínu um borgina þá fann ég þó almennilega fyrir því að það er farið að kólna þannig að núna þarf ég að fara að vefja mig inn í fleiri lög af fötum áður en ég rölti í skólann á morgnana. Ég hef svo sem ekkert á móti því þar sem ég er orðin afhuga öllum átfittum sem samanstanda ekki af prjónuðum peysum, buxum, þykkum sokkum og stórum trefli. Því meira sem ég líkist stórum bangsa, því betra! ..Nei ókei, ástandið er kannski ekki alveg orðið svo slæmt en það styttist í það!
Í tilefni ört kólnandi veðurs og kósý fatnaðar, þá ætlum við Dóra að fagna með því að kjamsa á eplum og kúra yfir þessari.
